Pragnę podziękować za każdą kromkę chleba ofiarowaną naszym dzieciom ze szkoły i przedszkola św. Alojzego z Abong Mbang w Kamerunie. Ktoś by pomyślał - to tylko zwykła „kromka chleba”, a tymczasem to tak wiele! Nasza szkoła znajduje się na obrzeżach miasteczka Abong Mbang, a dzieci jak wszędzie: jedne smutne, inne uśmiechnięte, ale nigdy nie najedzone do syta. Pomimo, że to niby miasto, ludzie utrzymują się z przydrożnej sprzedaży manioku, orzeszków i smażonych na oleju pączków. Dochód jest bardzo znikomy. Może zaledwie wystarcza na zakup pożywienia dla rodziny.
Stąd też w szkole dożywianie dzieci ma ogromne znaczenie. Czasem stać nas na miseczkę ryżu z sosem z orzeszków ziemnych, innym razem na kubek mleka, czy na kromkę chleba. Ta „kromka chleba” to ogromna radość. W domu chleb służy jako ciastko do podziału z rodzeństwem, a tu każdy ma swój chlebek i do tego nieco słodki. Kiedy we wtorek pojawia się motor z koszem chleba już od rana czuć zapach w całej szkole. Tego dnia dzieci są jakby inne, czują święto, są zadowolone, a na przerwie każdy ze swoją „kromką chleba”.
Ta „kromka” nas łączy, jak w pieśni śpiewanej w Polsce: „jak ten chleb co złączył złote ziarna, tak niech miłość łączy nas ofiarna”. Tę miłość, nam świadczoną jest mi dane przeżywać za każdym razem patrząc na uśmiechnięte buzie. Ta miłość, ukryta w kromce chleba, pomaga wielu dzieciom przetrwać i z radością uczęszczać do szkoły. Dziękuję zatem za miłość Waszych serc zawartą w „kromce chleba”. Jezus wybrał chleb, aby być z nami. Ofiarował się nam. Dziś pragnie iść w świat w „kromce chleba”. Serdecznie dziękuję za Waszą obecność w naszym życiu, duchową łączność i dar chleba, którym dzielicie się z nami. z nami.
s. Alicja Adamska ZDCH
Abong-Mbang, Kamerun
Kommentare