Formacja
ROZEZNANIE
„Panie, co chcesz, abym czynił”?
Droga rozeznania jest jak kompas, który pomaga odkryć, czego od osoby powołanej chce Chrystus. Na drodze rozeznania nikt nie jest sam. Zawsze stoi ktoś, kto towarzyszy. Może to być spowiednik, kierownik duchowy, przyjaciel, siostra zakonna. W rozeznaniu powołania jest ważne, aby osoba, która odczuwa w swym sercu głos Pana Boga odpowiedziała na niego z całą gotowością i miłością.
Dziewczętom, które starają się odkryć plan przygotowany dla nich przez Pana Boga, proponujemy możliwość rozeznania powołania w klimacie modlitwy, pomagając wchodzić w osobisty kontakt z Chrystusem. Dokonuje się to poprzez dni skupienia, rekolekcje powołaniowe czy kilkudniowy pobyt we wspólnocie zakonnej.
POSTULAT
Formacja do życia konsekrowanego jest cudownym procesem, który ma na celu przygotowanie młodego człowieka do całkowitego poświęcenia się Bogu przez naśladowanie Chrystusa w służbie misji. Jest to czas, który pomaga osobie powołanej otworzyć przestrzeń na działanie Ducha Świętego i ofiarnie zaangażować się w proces formacyjny.
Etapem poprzedzającym postulat i nowicjat jest aspirantura. Młode osoby, które wykazują zainteresowanie naszym Zgromadzeniem w procesie rozeznawania powołania zostają powierzone towarzyszeniu i wsparciu wyznaczonej do tego siostry. Siostra odpowiedzialna prowadzi je w duchu zaufania i zrozumienia, uważna na skuteczne działanie łaski, jakie dokonuje się w każdej z nich, pomagając im odpowiadać na wezwanie Boga. Stopniowe poznawanie charyzmatu klaweriańskiego pomoże im rozeznać powołanie do naszej Rodziny zakonnej.
Czas trwania tego okresu zależy od potrzeb indywidualnych aspirantek i specyficznego kontekstu każdego kraju. Pod koniec aspirantury, aspirantka może prosić o przyjęcie do postulatu. Postulat ma na celu weryfikację i uzupełnienie ludzkiej, chrześcijańskiej i duchowej kultury kandydatek, aby doprowadzić je do niezbędnej i wzrastającej dojrzałości, która pozwoli im świadomie i z wolnością przyjąć obowiązki klaweriańskiego życia konsekrowanego.
NOWICJAT
Nowicjat jest czasem wprowadzenia w życie zakonne klaweriańskie. Nowicjuszki jako pierwsze są wezwane, aby zweryfikować swoje powołanie, w doświadczeniu naśladowania Chrystusa czystego, ubogiego i posłusznego. Doświadczają stylu życia Zgromadzenia i formują się zgodnie z duchem klaweriańskim, w świetle nauczania Kościoła i wzoru Założycielki. Nowicjat rozpoczyna się w dniu, w którym postulantka wstępuje do nowicjatu, podczas obrzędu przyjęcia. W obecności wspólnoty nowicjuszka zobowiązuje się do naśladowania Jezusa czystego, ubogiego i posłusznego, w sposób właściwy w Zgromadzeniu.
Pod kierownictwem Mistrzyni nowicjuszki ćwiczą się w zdobywaniu typowo klaweriańskich cnót miłości służebnej, pokory
i gorliwości misyjnej.
Idą drogą coraz bardziej intensywnego naśladowania Chrystusa, poprzez coraz głębsze zaangażowanie w modlitwę
i ascezę.
Prowadzone ku kontemplacji tajemnicy zbawienia i modlitewnej lektury Pisma Świętego, świadomie uczestniczą w liturgii, formują się stopniowo do wymogów życia konsekrowanego Bogu i człowiekowi w Chrystusie poprzez praktykę rad ewangelicznych oraz miłość do Kościoła i jego Pasterzy.
Nowicjat trwa dwa lata, z których jeden nazywany jest rokiem kanonicznym. Czas nowicjatu w całości jest przeznaczony na formację. Poprzez szczególne okresy i sposoby pracy apostolskiej i charytatywnej nowicjuszki są wprowadzane w dzieło animacji misyjnej. W drugim roku nowicjatu biorą udział w działaniach apostolskich Zgromadzenia we wspólnocie innej niż nowicjat, aby móc ostatecznie rozeznać i zweryfikować własne powołanie. Pod koniec nowicjatu nowicjuszka składa profesję zakonną czasową na okres jednego roku, przyjmując wraz z publicznym ślubem obowiązek życia trzema radami ewangelicznymi według Konstytucji Zgromadzenia.
JUNIORAT
Droga formacyjna junioratu ma na celu pogłębienie życia wiary, duchowości Założycielki, historii Zgromadzenia, poprzez solidne przygotowanie duchowe, doktrynalne i praktyczne, aby ukierunkować młode siostry na integrowanie wiary, kultury i życia oraz na przekazywanie braciom orędzia Chrystusa.
Jest to czas, kiedy zaczyna się zbierać pierwsze owoce poprzednich etapów formacji, kontynuując własny rozwój ludzki
i duchowy przez odważne praktykowanie tego, do czego jest się zobowiązanym. Juniorat zazwyczaj trwa sześć lat i kończy się profesją wieczystą, która wyraża całkowitą i ostateczną konsekrację Bogu w Zgromadzeniu.